فراوانی ناقلین استافیلوکوک اورئوس در مبتلایان به پسوریازیس مراجعه‌کننده به درمانگاه‌های پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

سابقه و هدف: نقش توکسین‌های سوپرآنتی‌ژنیک استافیلوکوک اورئوس در بدترشدن درماتیت آتوپیک مشخص شده است؛ ولی در مورد پسوریازیس هنوز به اثبات نرسیده است. اخیراً بر نقش استافیلوکوک اورئوس در شروع، تداوم، عوارض و مرگ و میر ناشی از پسوریازیس تأکید شده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی ناقلین استافیلوکوک اورئوس در مبتلایان به پسوریازیس مراجعه‌کننده به درمانگاه‌های پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام گرفت. مواد و روش‌ها: 100 بیمار مبتلا به پسوریازیس مراجعه‌کننده به درمانگاه‌های پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بین سال‌های 1384 الی 1386 در این مطالعه شرکت داشتند. پس از تهیه 5 نمونه با سواب پنبه‌ای استریل از بینی راست و چپ، آگزیلای راست و چپ و پرینه، نمونه‌ها به محیط آگار خونی گوسفند، منتقل گردیده و به مدت 48 ساعت در انکوباتور قرار داده می‌شدند. یافته‌ها با استفاده از آزمون‌های تی و مربع کای یا دقیق فیشر، تجزیه و تحلیل شده و مقدار p کمتر از 05/0، معنی‌دار تلقی شد. یافته‌ها: از 100 بیمار مبتلا به پسوریازیس، 42 نفر زن و 58 نفر مرد بودند و میانگین سنی آنها 1/17±1/41 سال بود. در مجموع 42 نفر (42%) حداقل در یک ناحیه ناقل استافیلوکوک اورئوس بودند. 32 ،13 و 11 درصد بیماران به ترتیب در بینی، آگزیلا و پرینه ناقل استافیلوکوک اورئوس بودند. سه بیمار ناقل استافیلوکوک اورئوس در هر سه ناحیه بودند. تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه ناقل و غیر ناقل استافیلوکوک اورئوس از نظر شدت بیماری (بر اساس Psoriasis Area and Severity Index PASI Score) وجود نداشت. نتیجه‌گیری: چنین به نظر می‌رسد که شدت بیماری پسوریازیس بر اساس وضعیت ناقلی استافیلوکوک اورئوس تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.